Historia szkoły nierozerwalnie związana jest z historią Świdnika. W roku 1949 obecne miasto było nowo powstającym, przyzakładowym osiedlem. Budowa fabryki WSK pociągnęła za sobą gwałtowną migrację ludności, osiedlającej się w barakach, a nieco później w blokach mieszkalnych. Sukcesywnie następował proces „zasiedlania”; robotnicy budowlani oraz pracownicy fabryki przyjeżdżali do miasta z całymi rodzinami. Ten stan rzeczy rodził konieczność adekwatnych zmian w dziedzinie szkolnictwa.
W dotychczasowej małej szkole na Adampolu, zorganizowanej tuż po wojnie (1946 r.) przez zasłużoną dla oświaty świdnickiej nauczycielkę Olgę Kiślak, zaczęło robić się coraz ciaśniej. Problemy lokalowe ze zrozumiałych względów były zmorą pierwszych lat zawiązywania szkolnej bazy edukacyjnej. W tzw. „okresie przejściowym” ze wszystkimi trudnościami należało uporać się niemal własnymi siłami. Z tej m. in. przyczyny talenty organizacyjne Pierwszej Nauczycielki Świdnika, jej nie dający się przecenić wkład w organizację świdnickiej oświaty, do dziś – zważywszy, iż od tamtej chwili upłynęło przeszło pół wieku - uchodzić mogą za ideał bezinteresownej społecznej postawy. Adampolska szkółka mieściła się w dwóch izbach prywatnego domu rodziny Szcześniewskich.
Stosunkowo szybko razem z blokami mieszkalnymi zaczął rosnąć gmach nowego budynku szkolnego, ostatecznie oddany do użytku 3 września 1952r. Znalazło w nim pomieszczenie 18 sal lekcyjnych, 3 pracownie: biologiczna, fizyczna, chemiczna; pokój nauczycielski, gabinet dyrektora, sekretariat, jadalnia, kuchnia, niezbędne urządzenia sanitarne oraz szatnia uczniowska. W tymże roku kierownictwo Szkoły Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego TPD w Świdniku objął Piotr Denis (pełnił tę funkcję do 1955 r).
Wkrótce nową placówkę wyposażono w szkolną bibliotekę, która rozpoczęła pracę w roku szkolnym 1952/1953. Była to pierwsza biblioteka na terenie Świdnika.
Do szkoły doprowadzone zostało centralne ogrzewanie, elektryczność i kanalizacja. Wielkość szkoły mówiła o mającym nastąpić – spełniło się to niebawem - szybkim rozwoju osiedla i o masowym napływie młodzieży. W szkole doskwierał brak sprzętu i nieodzownych pomocy naukowych. W tych warunkach rozpoczęła pracę grupa ludzi, którzy zostali pionierami oświaty na terenie nowego osiedla.
Pierwszymi nauczycielami mianowano: Olgę Kiślak, Jadwigę Moszyńską, Katarzynę Olewicz, Janinę Tomczyk. W ciągu roku szkolnego nauczycielskie grono powiększyło się o Tadeusza Karasiuka, Jana Dybca, Kazimierę Tracz, Bartłomieja Sysę, Wandę Szałkowską, Irenę Pietrzak. Zorganizowano 8 oddziałów, w tym 7 klas podstawowych i jedną klasę licealną, przy łącznej liczbie 312 uczniów. Wobec ekspansywnego rozwoju placówki w roku szkolnym 1953/54 przyznano etat zastępcy dyrektora, który objął Bartłomiej Sysa.
W pierwszym roku istnienia szkoły powstały organizacje: ZMP, TPPR oraz Samorząd Uczniowski, koła zainteresowań, chór, SKS i PCK. Warto również dodać, że w 1953 roku zorganizowano pierwszą wycieczkę szkolną.
15 sierpnia 1955 r. dyrektorem Szkoły Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego TPD mianowany został Antoni Rubaj (do 1970 r.), zastępcami dyrektora - Danuta Juszczyk i Bartłomiej Sysa. Już w roku szkolnym 1955/56 liczba nauczycieli wzrosła niepomiernie: zatrudnionych było około 25 osób, zorganizowanych klas 23, w tym 6 oddziałów licealnych i 17 podstawowych przy łącznej liczbie uczniów 859. W tym też czasie odbył się pierwszy egzamin maturalny klasy, której wychowawcą była Kunegunda Mordel.
Ze względu na dużą ilość uczących się dzieci i młodzieży 30 stycznia 1958 r. wprowadzono trzyzmianową naukę w szkole, co – uwzględniając możliwości lokalowe – stanowiło dość heroiczną próbą rozwiązania tego problemu.
Oprócz pracy dydaktycznej w szkole prowadzona była różnorodna działalność kulturalna i sportowa.
W 1956 roku Stanisław Sady założył organizację harcerską, w ramach której na przestrzeni lat działali między innymi: Dariusz Rubaj, Joanna Dziedziura, Janusz Adamczyk, natomiast w 1958 roku powstało pierwsze koło ZMS.
Wyraźną cezurą w historii szkoły jest rok szkolny 1959/1960. To wówczas okres największego rozwoju placówki: pracuje 42 nauczycieli, uczy się 1730 uczniów, oddziałów licealnych jest 7, podstawowych 33.
W grudniu 1959 r. do użytku zostaje oddana wykończona sala gimnastyczna, powstała m. in. dzięki staraniom zawiązanego Społecznego Komitetu Budowy Szkoły, który finansowo wspierała Rada Zakładowa oraz pracownicy WSK.
Nie należy zapominać, iż rodzice także wnieśli ogromny wkład w tę pierwszą poważną inwestycję, dobrowolnie opodatkowując się na ten cel; w trakcie prac wykonywali rozmaite czynności pomocnicze przy budowie nowego obiektu. Decyzję o budowie sali gimnastycznej podjęto już dwa lata wcześniej.
We wrześniu 1960 r. oddana została do użytku nowa szkoła – Szkoła Podstawowa nr 1. Następuje proces tzw. rejonizacji. Liczba oddziałów w naszej placówce zmalała do 25, a uczniów do 1101. Również część nauczycieli, przeszła do nowej placówki.
W 1959 r. w trosce o napływ jak najlepszej młodzieży z inicjatywy dyrekcji oraz Społecznego Komitetu Budowy Szkoły, za zgodą Kuratorium zorganizowano przy szkole internat. Internat dla dziewcząt (dysponował 4 salami) miał swoją siedzibę na terenie szkoły, internat dla chłopców – rychło, bo w 1960 r. zlikwidowany - zorganizowano na terenie baraków przy dworcu kolejowym.
Wychodząc naprzeciw wzrastającym potrzebom edukacyjnym, zarówno samych nauczycieli jak i uczniów, w roku szkolnym 1960/61 zorganizowano pracownię zajęć technicznych oraz wyposażono w pomoce naukowe kilka innych pracowni: biologiczną, chemiczną i fizyczną. Rok ten przynosi zmianę nazwy szkoły na Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące w Świdniku.
Rok 1963 symbolicznie wyróżnia się z okresu lat poprzedzających tę datę, jak i po niej następujących. W czerwcu Liceum Ogólnokształcące otrzymało imię wybitnego poety Władysława Broniewskiego. Warto pamiętać – co nie jest bez znaczenia dla tradycji i historii świdnickiego liceum - iż poeta odwiedził Świdnik trzykrotnie. Po raz pierwszy w 1953 roku. W sali Domu Kultury spotkał się wtedy z młodzieżą, przedstawiając bogaty dorobek poetycki. Ostatni raz w kilka miesięcy przed śmiercią. Tym razem witany przez naszych uczniów z należną atencją bezpośrednio w budynku szkoły.
Przekazanie sztandaru i nadanie imienia odbyło się z okazji obchodów X-lecia istnienia szkoły.
Dwa lata później w 1967 roku następuje definitywny rozdział liceum ogólnokształcącego od szkoły podstawowej, obie placówki – teraz dwie osobne szkoły: Liceum Ogólnokształcące im. W. Broniewskiego i Szkoła Podstawowa nr 3 - pozostają jednakże w jednym budynku. Uczniowie liceum otrzymują czapki i nowe – podkreślające zaistniałą sytuację – tarcze szkolne. W 1970 r. obowiązki dyrektora krótko, bowiem na jeden rok przejmuje Mieczysława Mordel, po nim stanowisko dyrektora liceum obejmuje historyk Władysław Myk, a dyrektorem Szkoły Podstawowej nr 3 zostaje Rajmund Karasiuk.
W latach 1970 – 1972 nasza placówka sprawuje metodyczną opiekę nad sąsiedzkim Liceum Ogólnokształcącym w Piaskach. W roku szkolnym 1972/1973 w liceum po raz pierwszy wprowadzono profilowane klasy: matematyczno – fizyczną, biologiczno – chemiczną oraz klasę humanistyczną.
Ważną uroczystością w życiu liceum były obchody XX-lecia szkoły. Ciekawy program artystyczny został przygotowany przez znakomitą i cenioną przez wszystkich polonistkę Barbarę Makles.
Historia szkoły nabiera szybszego tempa, niebawem zbiegnie się ona z gwałtownymi wydarzeniami w skali kraju. W roku szkolnym 1973/74 szkoła podstawowa zostaje przeniesiona do nowego budynku a do budynku liceum powraca Liceum Ogólnokształcące dla Pracujących. W tym mniej więcej czasie Liceum Ogólnokształcące zajmuje ogółem 21 sal lekcyjnych. W 1975 roku biblioteka szkolna zostaje przeniesiona do większego, dwupokojowego lokalu, co umożliwiło urządzenie malutkiej czytelni i wypożyczalni oraz magazynu książek. Jednocześnie powstaje biblioteka dla Liceum dla Pracujących, która mieści się w innym pomieszczeniu.
W roku 1980 w budynku szkoły stworzono zbiorczy zakład, który od tej pory nosi nazwę Zespołu Szkół Ogólnokształcących (ZSO), w ramach którego działają Liceum Ogólnokształcące im. W Broniewskiego i Liceum Ogólnokształcące dla Pracujących. W tym mniej więcej czasie istnieje filia Liceum dla Pracujących w Piaskach, wchodząca w skład Zespołu Szkół Ogólnokształcących.
Dwa lata później następuje zmiana na stanowisku dyrektora szkoły. Po wprowadzeniu stanu wojennego w dramatycznych okolicznościach ze stanowiska odwołano Władysława Myka.
5 stycznia 1982 r. powołanym dyrektorem zostaje Lucjan Cholewa (pełni tę funkcję do 1991 r.), po jego odejściu – Marek Rej (do 1997), a następnie od 1997 do 2004 Joanna Gałas. Obecnym dyrektorem placówki jest Stanisław Stefańczyk.
Wśród osób pełniących funkcję zastępcy dyrektora należy wymienić: Barbarę Makles, Kunegundę Mordel, Romualda Jankowskiego, Mariana Listowskiego, Bartłomieja Sysę, Marię Jarzynową, Mieczysławę Mordel, Stanisława Skroka, Józefa Woźniaka, Stanisława Stefańczyka oraz Anetę Jagiełę.
Należy także wspomnieć, iż w budynku szkolnym prócz szkoły podstawowej i liceum ogólnokształcącego mieściły się od początku istnienia inne szkoły: wzmiankowane już Liceum Ogólnokształcące dla Pracujących (do 1986 r., kiedy zostaje zwieszona działalność szkoły), Technikum Mechaniczne dla Pracujących, a do roku 1960 także Szkoła Podstawowa dla Dorosłych. Zaś od lutego 1984 r. do 1988 r. Medyczne Studium Zawodowe (ze wspólną dyrekcją) i powstałe od 1 września 1987 r. na bazie tego pierwszego - Liceum Medyczne. Ukonstytuowanie się tego ostatniego spowodowało zmianę nazwy szkoły na Zespół Szkół, w skład którego wchodziły: Liceum Ogólnokształcące, Medyczne Studium Zawodowe i wspomniane Liceum Medyczne. Od 1999r. w budynku I Liceum funkcjonowały także szkoły policealne kierowane przez Zbigniewa Grygo: Policealne Studium Informatyczne oraz Prywatna Policealna Szkoła Farmaceutyczna.
W 1988 r. faktem staje się zawieszenie działalności Medycznego Studium Zawodowego, rok później, dokładnie 1 IX 1989 szkoła przybiera nazwę Zespołu Szkół nr 2. Ostatecznie w 1995 r. zarówno Liceum Medyczne jak i Liceum Ogólnokształcące dla Pracujących zostają zlikwidowane, de facto kończy swój żywot Zespół Szkół nr 2.
W 1994 r zmianie ulega nazwa ulicy, przy której znajduje się budynek szkolny z Gen. K. Świerczewskiego na ulicę Gen. Leopolda Okulickiego. W dniu 1 września 1995 r. następuje zmiana nazwy szkoły funkcjonująca do dziś: I Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Broniewskiego.
Rok wcześniej w liceum ogólnokształcącym utworzona zostaje w oparciu o autorski program nauczania informatyki Stanisława Stefańczyka klasa o profilu matematyczno – informatycznym, ciesząca się wśród uczniów wielką popularnością. Nauczanie podstaw informatyki zaczęło się jednak dużo wcześniej, bowiem w 1988 r. powstała pierwsza pracownia informatyczna, wyposażona w 10 komputerów Elwro 800 (Junior).
W roku szkolnym 1998/99 podjęto działania na rzecz ufundowania dla szkoły nowego sztandaru. Inicjatywa ta znalazła poparcie Rady Szkoły oraz środowiska uczniów i wychowanków liceum. Pomoc okazali sponsorzy z miasta Świdnika i nauczyciele. W czerwcu 1999 roku nastąpiło uroczyste przekazanie nowego sztandaru w obecności Starosty Powiatu Świdnickiego Wiesława Jaworskiego.
W 1995 roku, w ciągu wakacji, dzięki działaniom dyrektora szkoły Marka Reja i nauczycielek Anny Majcher i Anny Adamczyk, liczący ok. 25 tys egzemplarzy księgozbiór. przeniesiono do wyremontowanych sal na pierwszym piętrze, gdzie do dzisiaj mieści się biblioteka szkolna.
Od roku szkolnego 1997/1998 systematycznie prowadzone były kompleksowe prace remontowe w budynku liceum. Za najważniejsze można uznać: wymianę armatury sanitarnej, podłóg, dachu oraz okien, termoizolację ścian budynku oraz wymianę dachu. Wyremontowano wszystkie pracownie, salę gimnastyczną oraz gabinet nauczycielski, wymieniono także meble.
Aktualnie w 15 salach lekcyjnych, w tym 2 komputerowych uczy się 331 uczniów w 12 oddziałach, zatrudnionych jest 33 nauczycieli.
Od 2001 roku szkoła w ramach programu „Pracownie komputerowe dla szkół”, współfinansowanych ze środków EFS oraz Ministerstwo Edukacji Narodowej otrzymała dwukrotnie nowe pracownie komputerowe. W tym samym roku w bibliotece szkolnej powstało nowoczesne Centrum Informacji Medialnej ze stałym łączem internetowym.
W organizację pracowni komputerowych i Centrum Informacji Medialnej w bibliotece ogromny wkład wniósł Stanisław Stefańczyk.
Szkoła uczestniczyła także w projektach edukacyjnych dofinansowywanych ze środków EFS, MEN, WFOŚiGW oraz PFOŚiGW: „Aktywizacja i wspieranie JST i organizacji pozarządowych w zakresie udzielania uczniom pomocy materialnej o charakterze edukacyjnym” (2006), „Umiem więcej, więcej mogę – wspieranie młodzieży w nauce języków obcych (2006/2007), Program wycieczek edukacyjnych do miejsc pamięci narodowej „Podróże historycznokulturowe w czasie i przestrzeni” (2007), projekty zajęć edukacyjnych z zakresu edukacji ekologicznej: „Moje sumienie ekologiczne” (2008-2009), „Środowisko przede wszystkim” (2009-2010), „BLIŻEJ ŚRODOWISKA. BLIŻEJ CZŁOWIEKA”(2010-2011) oraz „Las – źródło życia” (2011-2012). Autorką projektów jest p. A. Jagieła.
Uczniowie I Liceum aktywnie współtworzyli niepowtarzalny klimat szkoły, utrzymując korespondencyjny kontakt z wieloma pisarzami (Melchior Wańkowicz, Karol Bunsch, Igor Newerly, Tadeusz Kwiatkowski-Cugow, Magdalena Samozwaniec, Aleksander Kamiński, Natalia Rolleczek). Również gośćmi naszej szkoły byli wybitni twórcy kultury i nauki, jak znany reżyser filmów dokumentalnych Grzegorz Linkowski, podróżnik Ryszard Czajkowski, zdobywca bieguna północnego Wojciech Moskal, himalaista Piotr Pustelnik, pracownik naukowy UMCS Jan Rodzik, wykładowca KUL-u ksiądz Romuald Jakub Weksler-Waszkinel, redaktorzy kwartalnika „Akcent” (Bogusław Wróblewski, Waldemar Michalski). Bywali też u nas muzycy: zespół rockowy „Budka Suflera”, Kazik Staszewski z „Kultem” oraz grupa „Varsovia Manta”, grająca muzykę latynoamerykańską. W 2012 roku uczniów odwiedził aktor Mateusz Damięcki.
W 2002r. szkoła obchodziła jubileusz 50-lecia istnienia. 29 czerwca 2002r. odbył się Zjazd Absolwentów. Z tej okazji ukazała się publikacja „50 lat I Liceum Ogólnokształcącego w Świdniku” opracowana przez nauczycieli i Stowarzyszenie Wychowanków i Przyjaciół I LO im. W. Broniewskiego. Wydano również zbiór wierszy „Z szuflad i sztambuchów” autorstwa nauczycieli, absolwentów i uczniów z lat 1952-2002 oraz okolicznościowe widokówki. Uroczystościom jubileuszowym przewodniczyli dyrektor Joanna Gałas i wicedyrektor Stanisław Stefańczyk. Organizacja jubileuszu była możliwa dzięki ogromnej ofiarności i zaangażowaniu wszystkich nauczycieli, pracowników szkoły, obecnych i byłych uczniów oraz ich rodziców.Szczególne podziękowania należą się Stowarzyszeniu Absolwentów i Przyjaciół I LO i prezesowi Andrzejowi Łepeckiemu.
W 2002r. szkoła otrzymała tytuł honorowy „Zasłużony dla miasta Świdnika”, przyznawany osobom lub instytucjom o szczególnym znaczeniu dla środowiska lokalnego.
W czerwcu 2002r. dzięki pomocy Starostwa Powiatowego w Świdniku, uczniowie naszej szkoły gościli u siebie grupę ukraińskiej młodzieży z Gimnazjum nr 1 w Konotopie, a następnie pod opieką p. Ireny Gruszkowskiej i p. Gabrieli Kowalczyk pojechali z rewizytą na Ukrainę.
W tym samym roku, w związku z reformą oświaty, rozpoczęło się przekształcanie liceum czteroletniego w liceum trzyletnie, zakończone maturą zewnętrzną. 1 września 2002 r. naukę w klasach pierwszych podjęli absolwenci gimnazjów. Utworzono dla nich klasy: humanistyczno-artystyczną, matematyczno-informatyczną, z rozszerzonym językiem angielskim i językowo-menedżerską.
Od września 2004r. nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora. Przez rok obowiązki dyrektora szkoły pełnił p. S. Stefańczyk. Następnie, w roku szkolnym 2005/2006, w drodze konkursu, powołano go na stanowisko dyrektora I LO. Od lutego 2006r. wicedyrektorem szkoły jest p. Aneta Jagieła.
Od 2005r. zmienia się wizerunek szkoły. Sukcesywnie odnawiano sale lekcyjne i korytarze. Ocieplono budynek, wymieniono okna, odnowiono elewację zewnętrzną. Przeprowadzono generalny remont sali gimnastycznej, pokoju nauczycielskiego, szatni uczniowskiej, wymieniono meble w salach lekcyjnych, założono monitoring wewnątrz i na zewnątrz budynku.
Rozpoczęły się również przygotowania do komputeryzacji zbiorów i elektronicznej obsługi czytelników w bibliotece szkolnej. Prace przy wprowadzaniu do bazy danych programu Mol Opivum 30 tysięcznego księgozbioru, przy jednoczesnej selekcji zbiorów i codziennej pracy pedagogicznej, trwały do 2010 roku.
W latach 2006-2008 szkoła, w ramach realizacji projektów „Pracownie komputerowe dla szkół”, współfinansowanych ze środków EFS oraz Ministerstwo Edukacji Narodowej,otrzymała wyposażenie dla 2 pracowni informatycznych, sali projekcyjnej i Szkolnego Centrum Multimedialnego. Następnie w 2010r. doprowadzono Internet do wszystkich sal lekcyjnych, co umożliwiło uruchomienie dziennika elektronicznego w roku szkolnym 2010/11. W kolejnym roku we wszystkich salach lekcyjnych zainstalowano rzutniki lub telewizory połączone z komputerami.
Szkoła współpracuje z uczelniami wyższymi. W roku szkolnym 2007/2008 podpisane zostały pierwsze umowy patronackie z UMCS w Lublinie. W 2007r. Wydział Filozofii i Socjologii UMCS objął patronatem naukowym klasy humanistyczno-artystyczne, w dniu 22 kwietnia 2008r. Instytut Filologii Słowiańskiej UMCS – klasy językowo-menedżerskie.
9 grudnia 2009r. kolejnym patronem naukowym naszej szkoły został Instytut Filologii Germańskiej KUL im. Jana Pawła II. Następnie podpisano umowy z Instytutem Historii UMCS (8 czerwca 2010),Wydziałem Politologii UMCS ( 26 października 2010), Zakładem Lingwistyki Stosowanej UMCS (15 lutego2011) oraz Uniwersytetem Medycznym. Uczniowie uczestniczą w zajęciach na UMCS, KUL, korzystają z wiedzy i umiejętności pracowników Uniwersytetu Medycznego.
